شورش صوفیان در ختلان در سال ۸۲۶ هجری قمری

میرسیدعلی همدانی در سال 773ق/1372م، یعنی دو سال بعد از به تخت نشستن امیرتیمور در فرارود، به ختلان آمده و ساکن شده بود. گذشت زمان و محبوبیت بیش از حد سیدعلی بخل و حسد شیوخ محلی را برانگیخت و موجبات خروج سیدعلی همدانی از ختلان و سفر او به کشمیر را فراهم کرد. بعد از وفات سیدعلی همدانی در سال 786ق/1384م خرقۀ ولایت و جانشینی وی به دامادش، خواجه اسحاق، رسید. در بین مریدان خواجه دو نفر، یعنی شیخ محمد نوربخش و سید عبدالله برزش آبادی، مشهور شدند. خواجه اسحاق در سال 826ق/1423م محمد نوربخش را به خروج و شورش علیه شاهزادۀ تیموری، شاهرخ میرزا، فراخواند. سبب شورش صوفیان نزاع عقیدتی بود؛ اما به دلیل عدم پشتیبانی عبدالله برزش آبادی و طرفدارانش در نبرد علیه شاهرخ میرزا به سبب غرور و خودنمایی محمد نوربخش که خود را «مهدی آخر زمان» و «امام» اعلام کرده بود، خواجه اسحاق و محمد نوربخش و مریدانشان در این نبرد شکست خوردند. شایان ذکر است که در خاتمۀ این نبرد خواجه اسحاق و برادرش کشته شدند؛ اما محمد نوربخش پس از اسارت، ابتدا به هرات و از آنجا به شیراز فرستاده شد و در آنجا به کوشش ابراهیم سلطان آزاد شد و به عراق و بعد به کردستان رفت.